That’s it? No, Dead Sea!!

Vorig weekend hebben we met zijn 3en een auto gehuurd, en zijn we naar de dode zee gereden. De rit ernaartoe was er een met horten en stoten, want we reden in een automaat, waar niemand ervaring mee had. Na het inslaan van voldoende proviand om de woestijn te overleven reden we door naar Masada.
Masada ligt midden in de woestijn, op een plateau (ongeveer 0m boven zeeniveau ;) ). Je kan hiernaartoe lopen via de snake trail, een pad dat omhoogslingert, en dan heb je een wandeling van een uurtje (in de hitte, want geen bomen en ook in de winter is het hier meer dan 20 graden). Omdat wij redelijk laat aankwamen gingen we met de skilift naar boven. Boven was een oude stad/fort, waar vroeger Koning Herod zijn paleis heeft gebouwd. De plaats staat symbool voor de moed van de Joden, ze hebben er een jaar lang gevochten tegen de Romeinen, en toen bleek dat ze niet konden winnen heeft de hele bevolking massaal zelfmoord gepleegd, omdat ze liever dood waren dan in gevangenschap leefden. Van boven waren mooie uitzichten over de dode zee, en het paleis was ook erg indrukwekkend. Ergens deed het me ook wel een beetje aan Ierland denken, met alle bergen en muurtjes, maar dan een stuk warmer en veel minder groen ;) .
Helaas gingen om 3 uur de poorten weer dicht en was het snel tijd om naar beneden te gaan.
Daarna gingen we door naar de Taj Mahal, en nee Mam, ik ben nog steeds niet in India maar in Israel... Dit was ons aangeraden door een collega, en was een erg gezellige bar/restaurant, zie de foto’s voor de sfeer. Hier hebben we lekker gezeten/gelegen, totdat we teruggingen naar Arad, om onze “hotels” te zoeken.
Omdat we op het laatste moment besloten hadden om te gaan, we niet teveel geld wilden uitgeven, en iedereen een eigen kamer wilde, zat ik ergens anders dan Neda en Ayse. Daar aangekomen was er iets misgegaan met de reservering, maar de eigenares had een andere kamer voor mij geregeld. Daarna zijn we uitgegaan in de enige bar in Arad, de Muza.

De volgende ochtend zijn we op tijd opgestaan om zoveel mogelijk te zien, Ayse en ik wilden naar Ein Gedi, en Neda wilde vooral zo lang mogelijk op het strand liggen. Ein Gedi is een oase in de woestijn, dat langs een beekje ligt. Hier bleek ook weer wat voor verschillende mensen we allemaal zijn, Neda had het liefst de auto naast de waterval geparkeerd, een heleboel foto’s genomen, en daarna door naar de zee. Gelukkig was het nog wel een stukje lopen, en waren ze bij de eerste waterval ook nog zo impressed om door te lopen naar de tweede (Nee, ze overhalen om de hele wandeling te doen was me nooit gelukt, dus dat heb ik niet eens geprobeerd).
Daarna door naar waar we natuurlijk voor gekomen waren: de dode zee!
Iedereen die ooit met mij in de zee is gaan zwemmen (Jenny en Judith dus… ik ben niet zo’n zwemmerd) weet dat ik niet kan drijven. Ik was erg benieuwd hoe het hier zou zijn, dus ik liep het water in en merkte… eigenlijk helemaal niks. Toen ik een eindje verder was gelopen en mijn voeten onder mezelf uitgooide, bleek dat zelfs ik hier toch blijf drijven, en je hoefde er helemaal geen moeite voor te doen. Het water was ook heerlijk warm, dus je kon zo lekker een tijdje ronddobberen.

Daarna weer een weekje gewerkt, alle trainingen zijn afgerond, en zijn we donderdagavond met Mila, Ofir, Aline en Haim van het werk uit eten geweest.

Op vrijdag was het een regenachtige dag (de hele dag zon en een paar druppeltjes regen, het is winter in Tel Aviv) en zijn we naar de souk hapishpeshim in Jaffa geweest. Dit is de wekelijkse vlooienmarkt, met een heleboel oude zooi, en ook wat leuke winkeltjes. De sfeer is hier over het algemeen erg leuk, al zijn sommige verkopers iets te opdringerig als je langs het winkeltje loopt. Daarna lekker in een cafeetje gelunched en in Bat Yam over het strand gelopen.
De volgende dag waren Neda en Ayse nog niet uitgeshopt, en zijn we naar het winkelcentrum in Herzliya gegaan. Ons avontuur in Tel Aviv hebben we hetzelfde afgesloten als dat het begonnen is, de eerste keer in Tel Aviv hebben we op Dizengoff gegeten en daarna over de promenade gelopen, en de laatste avond hebben we koffie gedronken op Dizengoff en daarna over de promenade gewandeld. Daarna op het oude treinstation gegeten in een lekker tapasrestaurant.

Om het helemaal af te sluiten zoals het begonnen is heb ik me weer verslapen voor de taxi, ik zou om half 2 (’s nachts ja…) een wake up call krijgen, maar die is nooit aangekomen, Toen ik wakker werd gebeld, struikelde ik onderweg naar de telefoon over mijn koffers en kwam ik erachter dat het al 2 uur was. Op het vliegveld kwamen allemaal vragen over wat we daar hebben gedaan, en waar we zijn geweest, maar ik heb wel een flesje water door de beveiliging kunnen smokkelen…
Nu zit ik dus weer in het koude Holland en is het avontuur dus weer afgelopen.

Groetjes Esmee