Altijd alles kwijt

Zaterdag 19 maart heb ik meegeholpen met “food lab”, dit is een soort activiteit voor kinderen om ze wat te laten leren over eten, en over onderzoek over eten. De kinderen zijn van basisschool leeftijd, dus hebben we simpele testjes, eentje over ph van eten, met rode koolwater. Een proefje over kleurstoffen in smarties en skittles (de skittles hebben de mooiste kleuren =) ). Ik heb meegeholpen met het aantonen van glucose in verschillende oplossingen. En de populairste activiteit was het bouwen van een spaghetti-toren met marshmellows.
Deze activiteit was onderdeel van discovery day in Satrosphere, wat een soort science museum is. Er zijn veel dingen waar je aan mag draaien, knopjes waar je op mag drukken en andere dingen die je mag aanraken, ideaal dus voor kinderen, en dus ook een beetje voor het kind in mij ;). Mijn favoriet was een muur met allemaal knoppen, en de knop die licht gaf moest je zo snel mogelijk indrukken. Mijn record was 32 in 30 seconden, en samen met Ou haalden we 41!

Op zondag was het weer lekker weer dus tijd om naar buiten te gaan. Ik was niet de enige die dat had bedacht, en het was redelijk druk op het strand, maar dus wel weer lekker uitgewaaid =)

Die week niet zoveel gedaan, op woensdag heb ik bij de wedstrijd van de heren geteld, waar ik eigenlijk helemaal geen zin in had, maar het was een erg leuke wedstrijd, en na de wedstrijd zijn we nog wat gaan drinken in de stad, iets wat ik met mijn eigen team nog niet heb gedaan. Tja, het is toch wat anders dan een studententeam…

Het weekend erna was voor mij druk met mensen van volleybal.
Op zaterdag ben ik eerst gaan volleyballen met een groep meiden die een nationaal (Schotse competitie dus) team op willen richten. Omdat ik in juli weer naar huis kom kan ik niet echt met het team meedoen, maar ik ben wel uitgenodigd om mee te volleyballen =). Het niveau is een stuk hoger dan dat van het team waar ik nu mee meedoe, en sommige meiden zijn ook beter dan bij WaHo, dus het is een hele uitdaging voor mij om mee te doen, erg leuk dus!
Na de training ging ik bowlen met m’n eigen volleybalvereniging, en na een dramatische eerste ronde, kreeg ik een beetje het gevoel, en heb ik m’n score in de 2e ronde verdubbeld =D! Uiteindelijk was ik dus niet laatste geworden, en het was erg gezellig. Na het bowlen zijn we lekker gaan uit eten, en de stad ingegaan voor een paar biertjes (en dan kom je erachter dat een paar biertjes hier toch iets meer is dan een paar biertjes ;) ). Ook hebben we nog een Pools verjaardagsfeestje meegepikt, iemand van volleybal was namelijk jarig :). Wat opviel aan het verjaardagsfeestje was dat ze al heel vroeg aan het dansen waren, en dat het vooral mannen waren die dansten. Verjaardagstaart hoort er overal bij, deze kwam wel met een waarschuwing “don’t eat the cake when you’re driving, there’s to much rum”.Rond half een vond ik dat het wel mooi was geweest, want de volgende ochtend midden in de nacht (met dank aan de zomertijd) moest ik na 4 uurtjes slaap weer opstaan, om te gaan skien!!! Ja dat kan blijkbaar in Schotland. Ik ben met Marcin (van volleybal) en zijn vriendin en nog een vriend van hun (alle 3 Pools…) naar Cairngorm gegaan. Het weer was niet heel mooi, in het begin was het erg mistig, later is het wel weggetrokken, maar aan het einde van de dag was het ook weer aan het sneeuwen. Mijn bril was dus elke keer dat ik boven kwam weer besneeuwd, dus kon niet altijd even veel zien… Je kon in het skigebied met een treintje naar boven, en van daaruit kon je verschillende afdalingen nemen. In het begin heb ik met de Polen geskied, maar omdat ik toch wat sneller de berg afging, zei Marcin dat ik maar alleen moest gaan skien, ik heb me dus erg goed vermaakt in m’n eentje. Ondanks dat ik de zon mss 5 minuten heb gezien, is het me toch weer gelukt om te verbranden, en ik had dus zo’n lekker gloeiend gevoel =).

Woensdag hadden we weer een wedstrijd, tegen een paar van de meiden die ook meetrainen met het nationale team, wat dus weer een uitdaging was. Gelukkig waren we uiteindelijk wel met 6 spelers, want een paar dagen vantevoren leek het alsof we maar met zn vieren zouden zijn… Helaas niet gewonnen, maar ook niet weggeslagen, en een erg leuke wedstrijd gespeeld (en opeens ben ik topblokker geworden…)

Verder ben ik afgelopen weken bezig met alles kwijt te raken, het begon met m’n lens, ik knipperde en hij was weg, en we hebben met 3 mensen gezocht, en hij kan echt niet ver weg zijn, maar toch is hij spoorloos verdwenen. Daarna raakte ik mijn sleutels kwijt bij een volleybaltraining, die ik erg nodig heb want zoals jullie een paar weken geleden hebben gelezen passen de reservesleutels van de beveiliging niet op mijn slot. Een van de meiden zei “are you sure they’re not on your bike” en ik was zeker (dat is iets wat Jenny doet, ik niet), dus mn tas 3 keer ondersteboven gehaald, de hal en de kleedkamer onderzocht, bij de receptie gevraagd, en daarna toch mn fiets gecheckt, waar ik van een redelijke afstand mn sleutels al zag bungelen… Gelukkig is mijn fiets zo crappy dat niemand erin geïnteresseerd is =). Diezelfde dag ben ik ook mn camera kwijtgeraakt, maar of die uit mn tas is gevallen, of eruit gejat is, geen idee =S. Natuurlijk ook mn handschoenen kwijtgeraakt, dat is gewoon genetisch bepaald. Om de lijst compleet te maken, heb ik ook nog mn Andrelon shampoo (Perfecte krul =P ) in de sporthal laten liggen, en die was ook weg de keer daarna. Ik ga de komende tijd dus heel hard proberen om niks meer kwijt te raken, maar kan niks beloven.

Ooh ja, ik loop natuurlijk ook nog stage tussen de weekenden door ;). Ben nog steeds hard bezig met de humane studie, af en toe een in vitro studie, een methode uit aan het testen voor de vetzuuranalyse, en tussendoor m’n intro en de methoden aan het schrijven. Niet veel nieuws dus...

Verder ben ik een poging aan het doen om binnenkort te vluchten uit mijn spookhuis (je hoort wel af en toe geluiden, maar je ziet nooit iemand), maar helaas wil mijn huisbaas nog niet zo meewerken =S. Ik hoop de volgende keer goed nieuws te hebben, zodat ik binnenkort vanaf de bewoonde wereld iets (meer van me)kan laten horen.

Tot de volgende keer!
groetjes Esmee